La caduta di Icaro

Beschrijving

'La caduta di Icaro' van de Italiaanse kunstenaar Giulio Paolini bestaat uit negen perspex sokkels die een antieke stoel dragen. Ze staan opgesteld in drie rijen van drie. Acht stoelen staan rechtop; een ligt er met de zitting naar beneden. Boven dit geheel hangen witte schilderijen met een nylondraad aan het plafond. Op de achterzijde van elk doek staat het symbool van een van de negen planeten uit ons zonnestelsel. De grootte en positie van ieder doek komt overeen met de plek die de desbetreffende planeet in het zonnestelsel inneemt, alleen het doek 'aarde' ligt op de grond. Daarop ligt de jas van een oud Italiaans rokkostuum. De overige delen van het kostuum hangen verspreid over de andere doeken.

De titel van dit werk verwijst naar het verhaal van de mythologische figuur Icarus. Met vleugels, gemaakt van veren en was vliegt Icarus ondanks de waarschuwing van zijn vader te dicht bij de zon. De was smelt, de veren laten los en Icarus stort in zee. Paolini geeft een vrije versie van dit verhaal. Hij zegt: "De hoofdfiguur (Icarus), die in deze 'scena di conversazione' optreedt, valt bij zijn poging Venus aan te raken, op het doek op de grond (de Aarde)". In Paolini's versie veroorzaakt dus niet de zon maar Venus, de godin van de liefde, de val van Icarus. Paolini brengt Icarus niet als persoon in beeld. De 'vallende' voorwerpen in combinatie met de titel vertellen zijn verhaal.

Paolini plaatst een bestaand verhaal en bestaande voorwerpen in een nieuw licht. Ordening en structuur zijn binnen deze installatie belangrijke elementen. Ze maken het werk overzichtelijk. Ze verklaren het echter niet. Met 'La caduta di Icaro' roept Paolini vragen op over onze kunst en cultuur. Verwijdert de kunst zich, net als Icarus, te ver van onze dagelijkse leefwereld? Is de kunstenaar die een hoger ideaal probeert te bereiken, gedoemd terug te vallen op aarde?,Paolini's werk gaat over kunst en traditie, en over de relatie tussen kunst en werkelijkheid. In dit opzicht sluit het aan bij het werk van andere Italiaanse kunstenaars die eind jaren zestig onder de noemer arte povera bekendheid krijgen. Zij zien het als hun taak via hun werk het publiek de ogen te openen voor processen in de werkelijkheid.

Bevat deze pagina onnauwkeurige informatie of taal die verbeterd of gewijzigd moet worden? We horen graag van je.