A.P. Komen en Karen Murphy : 'Panic Wagon', 1994

De eerste zaal achter de portiersloge is voor de gelegenheid gebruikt als projectzaal door A.P. Komen en Karen Murphy. Samen maakten zij in 1994 de video-installatie 'Panic Wagon'.Centraal in de ruimte staat een sculptuur van drie kleine kinderen; daaromheen lichten in de verduisterde ruimte om beurten grote, strak gekaderde gezichten op. Het zijn videoprojecties van drie jonge vrouwen die ieder, recht in de camera kijkend, een verhaal vertellen. Stukje bij beetje ontvouwt zich de geschiedenis van eenzelfde traumatische gebeurtenis in hun jeugd, die ieder zich op een eigen manier herinnert. Het doeltreffende gebruik van video, maar vooral de uit dit werk sprekende interesse in sociale en psychologische processen, maken duidelijk dat het werk aansluit bij een bredere tendens binnen de beeldende kunst. Een tendens om zich met hernieuwde belangstelling op de dagelijkse omgeving te storten. De nieuwe generatie kunstenaars laat zich in het geheel niet meer leiden door de vraag wat kunst is, of wat een verhandelbaar 'kunstzinnig' object zou kunnen zijn. Zij volgt op een onnadrukkelijke manier persoonlijke preoccupaties die dikwijls dicht bij het eigen leven liggen. Kenmerkend voor deze kunstenaars is de interesse voor alledaagse, schijnbaar onbelangrijke processen of zaken, die evenwel voor een belangrijk deel het leven bepalen