Ann Hamilton : 'Reserve', 1996

Ann Hamilton (Lima 1956) heeft de afgelopen jaren vele projecten gerealiseerd, verspreid over even zoveel uithoeken van de wereld. Het resultaat van elk project draagt de vorm van een installatie die elke keer een geheel ander uiterlijk heeft. De overeenkomst ligt in de totaal ervaring die de toeschouwer opdoet waarbij al zijn zintuigen worden aangesproken. De ervaring is zeer intiem, terwijl de installatie zelf juist grootschalig en overdadig, of beter verzadigd is. Ann Hamilton daagt je uit om niet direct te interpreteren, maar om het werk via alle zintuigen van je lichaam omhoog op je in te laten werken, in plaats van via je ogen naar beneden. Zo zul je de ervaring eerst ondergaan en dan pas benoemen. Dit is overeenkomstig de wijze waarop elk mens taal leert, namelijk door betasting. Eerst komt het bevoelen en dan pas het benoemen. Een project begint voor Ann Hamilton met haar eigen intuitieve waarnemingen ter plekke. Die verbindt zij met het resultaat van het onderzoek naar de onmiddellijke context van de ruimte, dat wil zeggen de architectonische, sociale en topografische eigenschappen van die plek. In de installatie in de grote projectzaal van het tijdelijke Van Abbemuseum maakt Ann Hamilton gebruik van de aanwezigheid van een woud aan kolommen die ze met lange tafels verbindt tegen de lengterichting van de rest van het gebouw in, en van de daklichten die in die lengterichting liggen. Deze daklichten worden omgevormd tot 'weaping windows' (huilende ramen). De installatie wordt gekenmerkt door contrasten tussen horizontalen en vertikalen, tussen hoog en laag, nat en droog. De belangrijkste tegenstelling is echter die tussen beeld en taal, gebaseerd op de religieuze splitsing tussen het protestantisme en het katholicisme dat zijn weerklank vond in de Noord- en Zuid-Nederlandse ontwikkeling van de schilderkunst. Ter aanvulling op de installatie heeft Ann Hamilton twee bestaande werken ingericht in de 'Camera Obscura' en het prentenkabinet. In elk van de vier wanden van de eerste zaal is steeds op een andere hoogte een kleine video-monitor aangebracht. De video's zijn zonder titel en dragen de volgende ondertitels 'mouth/stones', 'water/neck', 'water/mouth' en'water/ear'. In het prentenkabinet is het werk 'tropos' te zien, dit is een doorlopende boekenplank langs de wanden met daarop 47 boeken, waarin tijdens een installatie bij de Dia Center for the Arts in New York in 1993 de tekstregels systematisch uitgebrand zijn