Geweest

Het Van Abbemuseum en GGzE zijn samen een project gestart om seksualiteit in Eindhoven onder de aandacht te brengen. Door middel van verschillende thema's met daarin presentaties, workshops, lezingen en persoonlijke verhalen willen wij mensen laten nadenken over de relatie tussen en de vormen van cultuur en seksualiteit in de hedendaagse samenleving. Seks is meer #3: seks; wat is het, wat betekent het voor mij, jou en ons?, hoe beleven we het en waar komt het gevoel vandaan. Seksualiteit vanuit verschillende achtergronden belicht; oftewel wat maakt dat ík zo denk over dit zo belangrijk en gevoelig onderwerp. Tijdens dit weekend zullen mensen met verschillende achtergronden een, hun, verhaal vertellen rond dit thema. Seksuoloog Bert Jans zal zijn verhaal vertellen: het tjoklat vrouwtje en andere verhalen. Tevens zullen andere gasten vanuit hun eigen achtergrond op een creatieve manier het onderwerp seks naar voren brengen

In de periode 2017–2020 organiseert het Van Abbemuseum een serie tentoonstellingen en projecten met de eigen collectie. De tentoonstelling The Making of Modern Art op de begane grond van het collectiegebouw - ontwikkeld in samenwerking met het Museum of American Art Berlin - is hier onderdeel van. Deze presentatie integreert moderne meesterwerken uit de Van Abbe-collectie, zoals Mondriaan, Picasso, Sol LeWitt, Kandinsky en Leger, in een experimentele ‘making of’ van de klassieke canon van moderne kunst. In een serie bijzondere stijlkamers laat de tentoonstelling zien welke rol musea, uitzonderlijke verzamelaars en invloedrijke tentoonstellingen hebben gespeeld bij de formatie van de moderne canon, die ook de basis vormt voor de collectie van het Van Abbemuseum. De tentoonstelling maakt ook duidelijk op welke manier moderne kunst onderdeel is van de bredere moderne wereld met haar technologische vooruitgang, maar ook met haar duistere koloniale kanten. De acht zalen in de tentoonstelling zijn ingericht als verschillende stijlkamers waarin een setting uit een bepaalde tijd of van een bepaalde locatie is nagebouwd. Hierdoor krijgen bezoekers steeds een ander perspectief waarmee de logica en het ontstaan van het verhaal over de moderne kunst duidelijk wordt gemaakt

Op vrijdag 24 juni opent een bijzondere tentoonstelling in de International Academy of Art Palestine (IAAP). Voor de allereerste keer is een origineel schilderij van Pablo Picasso te zien in Ramallah, als onderdeel van een artistiek project van Khaled Hourani van IAAP. Het werk Buste de Femme (1943) is een van de meest iconische werken uit de collectie van het Van Abbemuseum in Eindhoven en is in de afgelopen 50 jaar in de hele wereld tentoongesteld. Naar aanleiding van een bruikleenverzoek door IAAP aan het museum in juli 2009 en na uitgebreid onderzoek, gaat het werk in juni 2011 op reis naar Ramallah. Daar wordt het van 24 juni tot 20 juli tentoongesteld in een speciaal geconstrueerde ruimte in de IAAP

Tijdens de Dutch Design Week hebben 40 tweedejaars leerlingen van het Heerbeeck college in Best samengwerkt met het Van Abbemuseum en Tijs Rooijakkers en Toos Nijssen. 40 leerlingen maakten een kunstzinnig product waarmee ze een verbinding tussen mensen tot stand brengen. Nijssen en Rooijakkers werken ieder met 20 leerlingen aan een project, waarbij Nijssen de leerlingen meenam naar Dynamo om een onderdeel van de opdracht uit te voeren. Het eindresultaat was te zien is in de expositie in de studio. Heerbeeck International College De workshops en tentoonstelling zijn onderdeel van de International College projectweek op het Heerbeeck college. In deze projectweek gaan leerlingen aan de slag met vaardigheden van de 21e eeuw, zoals ICT-geletterdheid, kritisch denken en creativiteit. De projectweek loop van maandag 19 t/m vrijdag 23 oktober. Alle 180 leerlingen die meedoen krijgen dezelfde casus: maak een kunstzinnig product waarmee je verbinding tussen mensen realiseert of versterkt. Ze kunnen 7 disciplines / manieren kiezen om dat kunstzinnig product te maken. Je kunt bijvoorbeeld dans, theater of tekst als middel kiezen. Tijs Rooijkakkers vertegenwoordigt 'visuele kunst' als middel, Toos Nijssen videokunst. Tijs Rooijakkers is een Eindhovense kunstenaar die met zijn sociale project Supertoll! veel bekendheid heeft verworven. Toos Nijssen doet al jarenlang onderzoek naar het zelfportret in video, ze exposeerde onder andere in Museum van Bommel van Dam en in het Van Abbemuseum

De tentoonstelling A Place Beyond Belief brengt kunstwerken van de pioniers op het gebied van lichtkunst samen met werk van nieuwe, hedendaagse kunstenaars. László Moholy-Nagy, Dan Flavin, Adam Barker-Mill, Gianni Colombo, Mike Rijnierse en Willem Marijs, Pink Twins, Jimi Kleinbruinink, Tom Dekyvere en Nathan Coley laten de resultaten zien van hun fascinerende onderzoek naar de samenkomst van realiteit en illusie. Ze spelen met de flinterdunne lijn tussen wat we waarnemen en wat we dénken waar te nemen. Licht vormt ons zicht maar zorgt tegelijk voor onzekerheid over onze waarneming. In deze tentoonstelling krijgen bezoekers een beeld van de combinatie van kunst, technologie en licht vanaf het begin tot nu. Deze synthese laat de oneindige mogelijkheid zien van modulatie van ruimte en tijd. De kunstwerken, te vinden in de voortuin van het museum en in verschillende zalen van de oudbouw, beïnvloeden ons realiteitsgevoel door illusies te creëren die onze waarneming uitdagen. Samen vormen zij A Place Beyond Belief

In 1958 werd door Heinz Mack en Otto Piene de Duitse groep Zero opgericht. Later sloot zich Günther Uecker bij de groep aan. Zero zou samen met Fontana, Klein en Manzoni een essentiële wending geven aan de beeldende kunst na 1955 in reactie op het Abstract Expressionisme waar kleur, compositie, handschrift, expressie, spontaniteit en het onderbewuste uitgangspunt waren van het kunstwerk. In 1960 werd de Nederlandse Nul-groep opgericht door Jan Schoonhoven, Armando en Henk Peeters die een gelijkluidende ideologie aanhing. Het woord Zero is onder andere ontleend aan de aftelling bij de lancering van een raket. De Zero-kunstenaars stelden zich ten doel een nieuwe kunst te maken die zich richtte op de eigenschappen van het pure licht, de beweging, eenvoudige structuren en op het wit, als concentratie van licht. Deze kunst moest een belichaming zijn van het dynamische werkelijkheidsbesef en zou nieuwe vrijheden creëren. Camera Obscura toont Signalement van Wim T. Schippers en Willem de Ridder.(zw/w televisie-programma, december 1963, ongeveer 20 min.) Het programma werd uitgezonden door de VARA. Zij geven daarin een helder beeld van de nieuwe stromingen in de beeldende kunst en de uitgangspunten en standpunten waar deze op berusten. Aan bod komen onder andere Pop Art, Nouveau Réalisme, Fluxus, Zero- en Nul-beweging en kinetische kunst. Naast een interview met Henk Peeters, oprichter van de Nul-beweging in Nederland, zien we onder andere Piero Manzoni, Stanley Brown en Yves Klein aan het werk. Kernachtig formuleert Henk Peeters de doelstelling van Zero: 'Wij presenteren de werkelijkheid zoals deze zich aan ons voordoet'

Ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van Wim Crouwel blikt het Van Abbemuseum samen met het Stedelijk Museum te Amsterdam terug op de tijd dat hij als grafisch ontwerper de catalogi, affiches, uitnodigingen en briefpapier van beide musea ontwierp. Vanaf 1956 deed Van Abbe-directeur Edy de Wilde een beroep op hem en dat was het begin van een samenwerking die vanaf 1964 zou worden voortgezet in het Stedelijk Museum. Zijn ontwerpen werden legendarisch en zijn tot op heden een inspiratiebron voor jonge ontwerpers

Tijdens de tentoonstelling van Edy de Wilde in het oude Van Abbemuseum, wordt in het tijdelijke museumgebouw een keuze getoond uit wat wel de basisverzameling is genoemd: de werken afkomstig van Henri van Abbe, de stichter van het museum, en hetgeen door de eerste directeur, dr. W.J. Visser, daaraan werd toegevoegd in de jaren direct voor en direct na de Tweede Wereldoorlog. Henri Jacob Van Abbe (1880 - 1940) was fabrikant van de Karel I sigaren in Eindhoven en enthousiast verzamelaar van beeldende kunst. Hij had een grote voorliefde voor het Nederlandse en Vlaamse expressionisme en kocht werken van Constant Permeke, Gust De Smet, Kees van Dongen, Jan Sluyters en Isaac Israëls, kunstenaars die hij meestal ook persoonlijk kende. Eindhoven was in die tijd, rond 1920, vergroot door de vijf omliggende dorpen erbij te voegen en Van Abbe ontwikkelde in het begin van de jaren dertig het idee om dit nieuwe Groot Eindhoven een museum voor moderne kunst te schenken. Architect Kropholler werd aangetrokken om het gebouw te ontwerpen, en in 1936 werd het Van Abbemuseum feestelijk geopend. De eerste directeur was de jonge kunsthistoricus dr. W.J.A. Visser (1904) die werd aangesteld voor twee dagen per week. Vanaf september 1937 combineerde hij deze functie met die van gemeentearchivaris. Het voltallige personeel van het museum bestond verder uit één conciërge, die in het souterrain van het museum woonde. Visser omschreef het doel van het museum als volgt: "Het doel van het Museum is het vormen van een collectie hedendaagsche kunst, waarbij vanzelfsprekend aan de werken van de Nederlandsche kunstenaars een passende plaats zal worden toegekend." Het nieuwe museum moest er in zijn ogen naar streven een meer dan lokaal belang te krijgen en zich een plaats te verwerven temidden van de drie Nederlandse musea voor moderne kunst: het Stedelijk Museum in Amsterdam, museum Boijmans in Rotterdam en het Haags Gemeentemuseum. Meer dan het begin van zijn museum heeft Henri van Abbe niet mee kunnen maken. Hij stierf in 1940. De Eindhovense ambities waren, zeker gezien de geringe budgetten die ter beschikking werden gesteld, zeer hooggespannen. Al zeer snel moest de realisering ervan voorlopig worden uitgesteld door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Visser weigerde te voldoen aan de eisen die het NSB-gezag aan het museum stelde en trad af. Na de oorlog werd hij wederom aangesteld, maar in 1946 aanvaardde hij de functie van directeur van Rijksmonumentenzorg. Niettemin bracht hij voor het museum een aantal werken bijeen van voornamelijk Nederlandse en Belgische kunstenaars. Daaronder zijn belangrijke werken van kunstenaars als Isaac Israëls, Carel Willink en Jan Sluyters, maar ook bijvoorbeeld een zeventiende eeuws Italiaans schilderij dat vroeger aan Guercino werd toegeschreven. Uit deze bonte verzameling is nu een keuze gemaakt en deze tentoonstelling, gecombineerd met die van De Wilde, laat het publiek zien hoe de collectie van het museum is ontstaan