Achrome

Beschrijving

Voor 'Achrome' neemt Piero Manzoni twintig nagenoeg vierkante stukjes jute. Hij drenkt ze in een mengsel van kaolien (porseleinaarde) en lijm en plakt ze, vier lapjes breed en vijf hoog, op een met linnen bespannen spieraam. Waar ze elkaar overlappen en waar het jute plooien en onregelmatigheden vertoont, ontstaat er, mede door het drenken in kaolien, een licht reliëf. Het werk krijgt hierdoor een tastbare aanwezigheid. Het geheel is monochroom wit.

In 1957 maakt Manzoni zijn eerste witte doeken. Hij noemt ze 'Achrome', dat kleurloos betekent. Hij wil werk maken dat op geen enkele manier iets representeert. Manzoni zegt: "het gaat mij om een totaal wit vlak (of beter nog zonder enige kleur, neutraal), los van ieder schilderkunstig verschijnsel, los van iedere inmenging die vreemd is aan de waarde van het vlak; het wit is geen poollandschap, geen materie die bepaalde associaties oproept, geen mooie materie, geen sensatie, geen symbool of iets anders: een wit vlak is een wit vlak (een kleurloos vlak is een kleurloos vlak) of beter gezegd een vlak dat is en hiermee is alles gezegd: zijn (en het totale zijn is zuivere wording)." [quote uit manifest 'Libera Dimensione', gepubliceerd in het door Manzoni opgezette tijdschrift Azimuth]

Tegen 1960 staat er een generatie kunstenaars op, die werk willen maken dat samenvalt met het leven, met de werkelijkheid van alledag. Ze maken monochrome schilderijen, omdat deze het minst illusionistisch zijn, naar niets anders verwijzen dan zichzelf. In deze werken worden ongebruikelijke materialen toegepast. Manzoni maakt een hele reeks 'Achromes', onder meer met dotten ruwe katoen, glaswol, kunstvezels en stro. Het idee kunst en werkelijkheid samen te laten vallen, wordt door Manzoni tot in zijn uiterste consequentie doorgevoerd in zijn werk 'Socle du Monde'. Daarvoor plaatst hij een sokkel ondersteboven op de grond waardoor deze de hele aardbol draagt: de wereld is kunst geworden. Door dit soort werken, waarin het idee belangrijker is dan het beeld dat het oplevert, kan Manzoni, evenals zijn Franse vriend en collega Yves Klein, beschouwd worden als voorloper van de conceptuele kunst. Manzoni heeft vanaf 1959 contact met Zero, een groep kunstenaars die net als hij verschijnselen uit het dagelijks leven als uitgangspunt nemen voor hun kunst.

Bevat deze pagina onnauwkeurige informatie of taal die verbeterd of gewijzigd moet worden? We horen graag van je.