Categorical Imperative and Morgue

Beschrijving

Deze installatie bestaat uit 33 groepen tweedehands voorwerpen en 39 collages. De voorwerpen zijn voornamelijk op de vloer uitgestald in genummerde groepen. Er is een begeleidende audio-guide waarin Kelley bij elk nummer zijn gedachten laat gaan over de herkomst, de functie en de betekenis van de voorwerpen. Elke groep heeft een titel die de gezamenlijke noemer van de bij elkaar gevoegde voorwerpen aangeeft. Vaak is dit een formele overeenkomst, zoals bij 'Orange and Conical' of 'Wire Frames'. Soms is er een inhoudelijke verwantschap tussen de objecten zoals in 'Patriottism' of 'Science Table'. De collages aan de wand bestaan uit afbeeldingen uit boeken en tijdschriften. Sommige collages hebben een expliciet thema; bij andere is een verbindend gegeven moeilijk te ontdekken. Veel afbeeldingen hebben betrekking op betekenisvolle personen of momenten in de Amerikaanse geschiedenis, zoals de moord op J.F. Kennedy.

In deze installatie gebruikt Kelley alle spullen die hij gedurende twintig jaar verzameld en bewaard heeft met de bedoeling er kunst mee te maken, maar die niet bruikbaar bleken voor eerdere werken. Hij houdt met dit werk niet alleen letterlijk maar ook geestelijk opruiming. Hij vraagt zich af waarom hij deze spullen verworven en bewaard heeft. Hij zegt: "Ik dacht dat deze opdracht me zou dwingen een aantal van mijn artistieke vooroordelen onder ogen te zien." Hij begint dit werk met het categoriseren van de spullen. Binnen de groepen objecten die zo ontstaan, is er geen vaste compositie. De groepen hebben evenmin een vaste plek ten opzichte van elkaar. Bij het opstellen ervan streeft Kelley wel naar diversiteit in maten, hoogten en gewichten, want dat "ziet er interessanter uit dan gelijkschalig materiaal op één laag vlak".

Bij het maken van een kunstwerk kan een kunstenaar vanuit verschillende invalshoeken te werk gaan. Hij kan formele elementen als kleur, vorm, materiaal of structuur op een esthetische manier rangschikken; hij kan kunst gebruiken als middel om sociale vraagstukken aan de orde te stellen; hij kan werk maken als uitlaatklep voor zijn gevoelens of obsessies; hij kan vragen stellen over de plaats of de functie van kunst. In Kelleys werk komen al deze aspecten aan de orde. Hij kiest niet voor het een of het ander, maar ontkracht juist een specifieke visie door allerlei mogelijkheden tot interpretatie tegelijkertijd aan te bieden. Met 'Categorical Imperative and Morgue' haalt hij letterlijk en figuurlijk van alles overhoop met de bedoeling niet alleen zijn eigen artistieke vooroordelen, maar ook die van de beschouwer onder de loep te nemen.

Bevat deze pagina onnauwkeurige informatie of taal die verbeterd of gewijzigd moet worden? We horen graag van je.