Driven Man, Driven Snow

Beschrijving

Dit werk van de Amerikaanse kunstenaar Bruce Nauman bestaat uit een vloersculptuur en een tekening. De vloersculptuur is opgebouwd uit 26 gietijzeren elementen die in groepjes van drie of vier bij elkaar geplaatst zijn. Er zijn twee soorten elementen. De ene soort heeft een vierkant bovenvlak, twee verticale en twee schuin lopende zijden. De andere soort heeft een ruitvormig bovenvlak en vier schuine zijden. De tegenover elkaar liggende zijden van de elementen lopen telkens parallel. De tentoonstellingsruimte moet rechthoekig zijn en minimaal zes bij tien meter. Langs de korte kanten komen telkens drie groepjes van drie dezelfde elementen. Ze liggen in dezelfde richting, maar ze zijn per groepje anders geformeerd. In het midden van de lange kanten ligt een groepje van vier elementen, bestaande uit twee van elke soort.

Bruce Nauman is een veelzijdig kunstenaar. Tot 1970 geeft hij performances met vooral zijn eigen lichaam als uitgangspunt. Sinds 1965 maakt hij sculpturen van zeer uiteenlopende materialen, waaronder neon, aluminium en was. Daarnaast maakt hij tekeningen, foto's, video, grafiek, hologrammen en boeken. Hij beschouwt zijn werk als een onderzoek naar wat kunst kan zijn. Centraal staat de confrontatie tussen de kijker en hetgeen er te zien is. Naumans werk is speels, maar heeft dikwijls een verontrustende ondertoon. Het appelleert aan gevoelens van beklemming en verwarring.

'Driven man, driven snow' is een werk dat in verband gebracht kan worden met de minimal art. Het bestaat uit gelijke, op een geometrische vorm gebaseerde elementen, die industrieel vervaardigd kunnen worden, en die op een bepaalde manier in de expositieruimte geordend zijn. In tegenstelling tot minimal kunstenaars als Judd, Andre of LeWitt, kiest Nauman echter niet één, maar twee basiselementen. Hij combineert deze niet op één, maar op verschillende manieren. Bovendien kiest hij elementen die een verwarrende vorm hebben. Het lijken perspectivische vertekeningen van vierkante tegelvormen. Door ze in verschillende richtingen en formaties op te stellen, versterkt Nauman een gevoel van desoriëntatie bij de beschouwer.

Bevat deze pagina onnauwkeurige informatie of taal die verbeterd of gewijzigd moet worden? We horen graag van je.