Emma de los Angeles
Beschrijving
Wanneer je het schilderij 'Emma de Los Angeles' van Eugène Leroy bekijkt, zie je vanuit een grote hoeveelheid verf het beeld van een naakte vrouw opdoemen. Het schilderij is opgebouwd uit korte streken olieverf die, gelijkmatig verdeeld over het doek, in vele lagen over elkaar zijn aangebracht. Waar de lichte kleuren zich verdichten, wordt het lichaam van de vrouw zichtbaar. Het heeft geen scherpe contouren. Het gaat over in de achtergrond, evenals het gezicht en de donkere haarpartij. Er zijn geen details zichtbaar, noch in de gestalte van de vrouw, noch in de omgeving.
Voor Leroy zijn de voorstelling en de verf als materie even belangrijk. Hij zegt: "Mijn taak is het de anekdote te verbergen, in een wisselwerking met het schilderij, een wisselwerking, die zich stukje bij beetje voltrekt, die tijd nodig heeft en die toch, bijna altijd, slechts de as oplevert van een vuur dat er, dankzij geluk of genade, doorheen gloeit...". Leroy gaat uit van een beeld dat hij in werkelijkheid gezien heeft, dat hem ontroert. Hij geeft dat echter niet op een directe manier weer, maar laat slechts een spoor van de oorspronkelijke emotie doorklinken in zijn schilderij. In een bijna eindeloos proces van tonen en verbergen, van schilderen en wegschilderen, raakt het motief bijna volledig in de verfmassa verscholen.
In Leroy's werk speelt licht een belangrijke rol; het licht dat hij suggereert door lichte kleuren op te brengen, maar ook de licht- en schaduwwerking die op het geschilderde oppervlak ontstaat door de dikte van de verf. "Ik wilde werkelijk een schilderij maken dat zijn eigen innerlijke licht heeft", zegt Leroy. Hij werkt graag met tegenlicht, omdat juist daarbij het verschil tussen wat verlicht en wat verborgen is, wat heimelijk en wat duidelijk aanwezig is, vervaagt. ,Leroy is een eenling binnen de kunstgeschiedenis. Hij gaat onverstoorbaar de weg die hij vindt dat hij gaan moet, los van actuele stijlen of stromingen. In zijn schilderijen staat het maakproces centraal. Het is voor hem moeilijk te bepalen wanneer een schilderij af is. Het schilderen zelf is waar het om gaat. Dit is, evenals de werkelijkheid, nooit voltooid. Het is een zoektocht naar een ideaal dat hooguit kortstondig (wanneer een doek af is) verwezenlijkt wordt.