Femme en vert
Beschrijving
In 'Femme en vert' schildert de uit Spanje afkomstige kunstenaar Pablo Picasso met voornamelijk grijze, bruine en oker tinten het hoofd en het bovenlichaam van een vrouw tegen een achtergrond in dezelfde kleuren. Het groen links en rechts van de hals en onder de opgetrokken arm van de vrouw springt eruit. Het gezicht is opgebouwd uit hoekige vormen. Het lichaam en de armen bevatten minder scherp afgebakende vormen. Picasso plaatst hier grillige kleurvlekken tegen elkaar. De achtergrond is met een aantal horizontale en verticale lijnen verdeeld in vlakken. Binnen deze vlakken zijn weer verschillende kleuren tegen elkaar gezet.
In 1909 ontwikkelen Picasso en de Franse kunstenaar Georges Braque een nieuwe stijl: het kubisme. Ze gaan uit van een gegeven uit de werkelijkheid, analyseren dit, ontleden het in facetten en bouwen daaruit een nieuwe compositie op. Daarbij abstraheren zij de vormen en combineren zij verschillende aanzichten binnen een schilderij. Er is geen sprake meer van centraal perspectief. Het doek wordt beschouwd als een plat vlak waarop kleuren en vormen als zelfstandige elementen hun plaats krijgen. Deze kubistische visie vormt een eerste stap in de ontwikkeling naar de abstracte kunst. De eerste fase van het kubisme, die tot 1912 duurt, wordt het analytisch kubisme genoemd. Omdat de kunstenaars zich dan vooral op vorm concentreren, houden zij hun kleurenpalet beperkt.
In 'Femme en vert' heeft Picasso zijn toenmalige vriendin Fernande Olivier afgebeeld. Haar hoofd is het meest uitgewerkt. Picasso herleidt de verschillende onderdelen van haar gezicht en de haarpartij tot stereometrische vormen. Deze zorgen, mede door de verdeling van licht en donker, voor een ruimtelijk effect. De linkerkant van de figuur onderscheidt zich duidelijk van de achtergrond. Aan de rechterkant zijn de vormen niet allemaal meer ruimtelijk te lezen. Het groen onder de arm kun je zien als bank of als kussen, maar de groene vlek boven de arm is niet meer te definiëren. Ook de lichte driehoekige vorm links daarvan heeft geen eenduidige betekenis. De vormen op de achtergrond zijn evenmin als voorwerpen herkenbaar. Dit werk houdt het midden tussen een klassiek portret en een abstract schilderij.