Genetiese Heimwee

Beschrijving

De kunstenaar gebruikt zowel warme als koude kleuren om een nogal agressief beeld van een vrouw te schilderen. Deze kleuren contrasteren met de doordringende maar lege blik van de geportretteerde. Dumas gebruikt het medium verf vanwege zijn expressieve kwaliteiten: hier zien we de spanning tussen afbeelding en representatie. De menselijke figuur wekt de indruk dat ze wordt gefolterd, zozeer worstelt ze met zichzelf. Door zijn macabere en onheilspellende karakter slaagt het schilderij erin ‘door te dringen in de ziel’ van de kijker.

Het werk van Dumas behandelt de relatie tussen kunst en werkelijkheid, intentie en interpretatie, het proces van betekenistoekenning en communicatie door middel van taal en beelden. Ze beeldt thema’s als liefde, angst, wreedheid en erotiek uit op basis van persoonlijke herinneringen, emoties en ervaringen.

Zoals alle schilderijen van Dumas is dit werk niet geschilderd naar levend model, maar naar polaroids die ze als een soort buffer tussen zichzelf en het model plaatst. De emoties die Dumas vastlegt zijn voornamelijk die van haarzelf en niet die van de geportretteerde. Wat dat betreft is zij er inderdaad in geslaagd het hardnekkige misverstand dat het portret de gemoedstoestand van het model weerspiegelt uit de wereld te helpen.

-2019

Queer perspectief

Dit is een schilderij dat aanleiding zou kunnen geven tot allerlei debatten over onze vrije wil, onze zeggenschap en onze individualiteit.Het schilderij is in feite een poging om te ontdekken in hoeverre wij genetisch gecodeerde wezens zijn waarvan het gedrag in het licht van de evolutie bekeken moet worden. In dit perspectief wordt het individu een heel klein radertje in een heel grote machine die we niet echt kunnen controleren en waarover we nauwelijks zeggenschap hebben. Zijn onze persoonlijkheden en emoties voorbeschikt? De scheiding tussen emotionele spanning en persoonlijkheid wordt weergegeven in het gecontroleerde koude blauwe gezicht met daarachter rode frustratie en passie.

%Een andere interpretatie van dit werk zou kunnen zijn dat we niet individueel, maar cultureel genetisch gecodeeerd zijn. Dit type genen hecht zich aan onze cultuur en schept typische patronen die cultureel gecodeerde verlangens genereren, misschien naar een huis, misschien naar een partner of een bepaalde manier van zijn. De cultuur waarin we momenteel leven heeft ingebouwde manieren waarop we worden geacht te verlangen, een soort voorbeschikte verwachting die net als onze genen niet noodzakelijkerwijs door ons is gekozen.

%Zijn hier tegenargumenten te bedenken?

%>Tags: zeggenschap, belichaming, essentialisme, normativiteit, sociaal constructionisme

Bevat deze pagina onnauwkeurige informatie of taal die verbeterd of gewijzigd moet worden? We horen graag van je.