Inventory
Beschrijving
In een ironische variant op de methodiek van de 18de-eeuwse ‘philosophes’ die de wetten en geschiedenis van de wereld rubriceerden in omvangrijke encyclopedieën, bedenkt en ondergraaft Baldessari zijn eigen systeem voor het catalogiseren van de wereld. Op zakelijke toon meldt hij dat hij een nauwkeurige, methodische inventarisatie van objecten gaat geven, van klein naar groot. Hij toont en beschrijft een schijnbaar willekeurige reeks van meer dan dertig uiteenlopende objecten, waarbij hij put uit zijn eigen verzameling van gevonden voorwerpen: een kleine glazen kraal, een noot, een gedroogde sinaasappelschil, een kunstbloem, een pakje sigaretten, speelgoedgeld, een gereedschapsgordel, een schoenspanner etc. Zonder enig referentiekader – kleur, schaal – zijn de objecten vrijwel niet herkenbaar als de dingen die Baldessari beweert dat ze zijn. Zonder visuele waarneming of begripsvorming gaat de toeschouwer af op de beschrijving van Baldessari's voice-over om de betekenis van de objecten te achterhalen. Daarin zit, zo suggereert de kunstenaar, een cruciale paradox besloten: door de empirische waarneming van de toeschouwer te ondermijnen wordt volgens hem aangetoond dat video een gebrekkig medium is voor het indexeren en classificeren van de wereld.