Metropolis

Beschrijving

Op dit doek heeft de Portugese kunstenaar Julião Sarmento twee keer een deel van een menselijke figuur getekend. Het bovenste fragment bestaat uit een strak rokje waaronder Sarmento twee benen tot iets onder de knie afbeeldt. Boven het rokje geeft hij met korte lijnen de aanzet tot het bovenlichaam. Het onderste fragment geeft een bovenlichaam, armen en handen weer. Een vinger van de rechterhand staat loodrecht op de linkerhand. Linksonder op het doek is een stokje met een slinger afgebeeld. De ondergrond heeft een onregelmatige, korrelige structuur en ziet er vlekkerig uit. Bij de figuurfragmenten zijn onderliggende schetslijnen transparant overgeschilderd. Het doek vertoont een horizontale naad. Het onderste figuurfragment wordt als het ware afgesneden door deze naad.

In de jaren zeventig werkt Sarmento voornamelijk met film, video en fotografie. Daarna gaat hij schilderijen maken. Deze hebben een collageachtig karakter en zien er aanvankelijk kleurrijk en explosief uit. Toch gaan ze volgens Sarmento eigenlijk over verdriet, eenzaamheid en afzondering, en "over de onmogelijkheid echt te zien en te begrijpen omdat er gewoon te veel mogelijkheden zijn." Deze kleurrijke periode wordt vervolgd door een periode waarin Sarmento vooral met grijs werkt. Hij zegt: "Ik hou van grijs omdat het zo anoniem is", en "...met grijs is het mogelijk iets unieks te creëren, iets dat tussen schilderen en het klassieke tekenen in staat." Ook de 'witte' doeken, die Sarmento sinds de jaren negentig maakt, houden het midden tussen tekenen en schilderen. Met grafiet tekent hij figuratieve en abstracte elementen op een witgeschilderde ondergrond.

De beeldfragmenten in de 'witte' schilderijen, zoals 'Metropolis', lijken als het ware op te doemen uit het doek, doordat ze herhaaldelijk geschetst en weer overgeschilderd zijn. Sommige vormen zijn haarscherp, andere juist vaag. Ook wat betreft hun herkenbaarheid zijn de fragmenten soms vaag en soms duidelijk. Hun betekenis blijft echter altijd raadselachtig. Er lijken flarden van een verhaal afgebeeld, maar noch de fragmenten zelf, noch hun onderlinge relatie maken duidelijk om welk verhaal het gaat. Sarmento's werken zijn als de herinnering aan een droom. Bij Sarmento staat het verlangen centraal; het verlangen dat altijd gepaard gaat met afwezigheid, onvolledigheid en herinnering.

Bevat deze pagina onnauwkeurige informatie of taal die verbeterd of gewijzigd moet worden? We horen graag van je.