Ohne Titel (Wülfrath Wo)

Beschrijving

Vier metalen consoles, die ongeveer een meter boven de vloer op gelijke afstand van elkaar aan de muur bevestigd zijn, dragen elk een plankje met daarop een rechthoekige kolom, bekleed met linoleum. Hierop liggen horizontaal, parallel aan de muur, vier gelijksoortige kolommen. Deze steken over, sluiten precies op elkaar aan en overbruggen zo de openingen tussen de verticale kolommen. Half achter deze constructie hangt een metalen frame aan de muur, dat een glasplaat en een zwarte achterplaat bevat. Iets rechts van dit geheel is een brandende tl-lamp verticaal aan de muur bevestigd. Nog meer naar rechts hangt een zwart perspex plaatje waar de tekst 'Wülfrath Wo' ingegraveerd is.

Dit werk heeft een sterke verwantschap met twee andere werken van Mucha: 'Ohne Titel (Oberhausen)' en 'Vechta'. Ze bevatten alledrie brandende tl-verlichting en alledrie een spiegelend vlak (spiegelglas of een reflecterende glasplaat). Ze verwijzen alledrie naar Duitse plaatsnamen: 'Vechta' via de titel, de andere twee ook doordat de plaatsnamen in het werk opgenomen zijn. 'Oberhausen' en 'Wülfrath Wo' hebben nog meer overeenkomsten. Beide bevatten linoleum kolommen; beide bestaan uit vier staanders die een horizontaal element dragen. Mucha presenteert de drie werken aanvankelijk als een installatie. Na de expositie worden ze echter afzonderlijk verkocht. Tot genoegen van Mucha zijn ze door het Van Abbemuseum weer bij elkaar gebracht en worden ze tezamen tentoongesteld.

Begin jaren 80 stelt Mucha objecten samen uit middelen die bedoeld zijn om kunstwerken te presenteren, zoals sokkels, vitrines en verlichting. Deze 'anonieme' materialen combineert hij met opschriften die verwijzen naar Duitse stations. Mucha wil met zijn objecten plekken creëren die op eenzelfde manier neutraal zijn als een station of treincoupé. De spiegelende oppervlakken hebben overeenkomst met de ruiten in een treincoupé: ze weerkaatsen de openbare plek, de kijker en eventuele andere personen die toevallig aanwezig zijn. De constructies van staande kolommen die een horizontaal element dragen, kunnen geassocieerd worden met spoorbruggen. Een station is een halte, een plek waar je verblijft op doorreis naar iets anders. Het wachten en het reizen zijn momenten van tijdelijk ontheemd zijn, momenten die uitnodigen tot bezinning. Mucha wil met zijn objecten vergelijkbare gevoelens oproepen. , Evenals een aantal andere kunstenaars dat in de jaren tachtig bekendheid krijgt (zie ook: Vercruysse, Klingelhöller en Schütte), stelt Mucha via zijn werk vragen over de plaats en de betekenis van kunst in deze tijd. Is er nog een plaats voor de kunst? Heeft zij nog betekenis? Mucha's antwoord is zijn oproep tot bezinning hierop. , ,

Bevat deze pagina onnauwkeurige informatie of taal die verbeterd of gewijzigd moet worden? We horen graag van je.