One Space, Four Places
Beschrijving
'One Space, Four Places' van de Engelse kunstenaar Tony Cragg is samengesteld uit gevonden afvalmateriaal zoals blikjes, plastic flessen, sponzen, stukken baksteen, hout, kurk, karton en aardewerk. Al deze voorwerpen van ongeveer hetzelfde formaat zijn aan metalen stangen geregen. Cragg heeft deze vervolgens aan elkaar gelast tot vormen die herkenbaar zijn als een tafel en vier stoelen. Deze vijf objecten worden gepresenteerd in een rij, waarbij er één stoel aan de ene korte kant van de tafel staat en drie stoelen aan de andere. Ze staan enigszins slordig ten opzichte van elkaar opgesteld.
Sinds 1978 maakt Cragg vloer- en wandsculpturen die samengesteld zijn uit gekleurd plastic afvalmateriaal. Zijn voorkeur voor gevonden materiaal toont verwantschap met de arte povera. Hij ordent zijn materiaal in eenvoudige geometrische patronen maar legt het ook in herkenbare vormen uit de eigentijdse beeldcultuur. Het werk 'Red Skin', dat zijn vorm ontleent aan een gevonden plastic indiaantje, is daar een voorbeeld van.,Met zijn werk verwijst Cragg naar zijn landgenoot Richard Long, die sinds de jaren zestig ook ordeningen op vloeren maakt, maar dan van materiaal als hout en steen. Cragg probeert evenals Long het begrip sculptuur te vernieuwen. Long maakt daarbij gebruik van natuurlijke materialen. Cragg ontleent zijn materiaal aan de nieuwe 'natuurlijke' omgeving van de mens, de geïndustrialiseerde wereld met haar massaconsumptie en afvalproductie.
Na zijn vlakke ordeningen gaat Cragg ruimtelijke objecten maken. De vormen daarvan zijn gebaseerd op gebruiksvoorwerpen, maar ze zijn van ongebruikelijk materiaal gemaakt. Het gaat daarbij volgens Cragg om "het creëren van objecten die niet bestaan in de natuurlijke of de functionele wereld, die gevoelens en inzicht kunnen verschaffen over hoe die eigentijdse wereld in elkaar zit en hoe ik mij ertoe verhoud." Eerst werkzaam als wetenschappelijk onderzoeker, kiest hij voor een loopbaan als kunstenaar omdat hij de wetenschap te beperkt vindt. Kunst biedt hem een breder kader dat uitnodigt tot nadenken over de wereld en haar functioneren. Hij zegt: "Ik denk dat het belangrijk is beelden te maken als een soort denkmodellen die helpen de wereld beter te begrijpen". Craggs beelden hebben iets herkenbaars, maar zijn vervreemdend door de merkwaardige materiaalkeuze en, in latere werken, een sterke schaalvergroting.