Sue

Beschrijving

Dit is één van de 158 prenten die het Van Abbemuseum bezit van de Britse kunstenaar Barry Flanagan. Deze prenten (etsen en linoleumsnedes) geven een goed beeld van Flanagans veelzijdigheid. De onderwerpen lopen sterk uiteen. In een aantal prenten confronteert Flanagan de kijker met iets of iemand uit zijn directe leefomgeving, bijvoorbeeld portretten van bevriende kunstenaars, huiselijke objecten of landschappen die hij gezien heeft. In andere prenten grijpt hij terug op oude meesters zoals Rembrandt ,verwijst hij naar het tekenen zelf, of maakt hij studies van dieren. Een aantal prenten bevat verwijzingen naar personen of gebeurtenissen uit de literatuur of kunstgeschiedenis.

Van 1964 tot 1966 studeert Flanagan sculptuur aan St. Martin's School of Art in Londen. Met een aantal medestudenten, waaronder Long, Fulton en Gilbert & George, reageert hij op de traditionele opvattingen over beeldhouwkunst die daar dan gedoceerd worden. De nieuwe generatie kunstenaars zoekt nieuwe mogelijkheden voor sculptuur. Flanagan doet dit op een speelse, onderzoekende manier. Hij gebruikt onconventionele materialen, zoals jute en zand. Het maakproces staat voor hem centraal: hij laat zich leiden door het specifieke van een materiaal of techniek. Dit geldt behalve voor zijn sculpturen ook voor zijn grafiek. Hierin ligt het accent op de lijn; de lijn als begrenzend of markerend element.

Flanagan maakt meestal een spaarzaam gebruik van vormen. Een landschap, dier of situatie kan met enkele rake lijnen worden neergezet. De aandacht en de gevoeligheid waarmee dit gebeurt, geven het werk een poëtische kracht. Flanagans bron is in feite het leven zelf, rijk en onuitputtelijk. In alle vrijheid maakt hij gebruik van wat er voorhanden is. Zijn werk is tegelijkertijd serieus en lichtvoetig. Flanagans tekeningen en grafiek hebben vaak een schetsmatig karakter. Het lijken eerder notities dan doordachte kunstwerken. Zijn sculpturen hebben, ook wanneer hij zware en 'serieuze' materialen als brons of steen gebruikt, eenzelfde lichtvoetige levendigheid. Het motief van de haas, symbool voor het levendige en het onverwachte, keert regelmatig terug in Flanagans werk.,

Bevat deze pagina onnauwkeurige informatie of taal die verbeterd of gewijzigd moet worden? We horen graag van je.