Venetian Blinds

Beschrijving

In dit werk van Fortuyn/O'Brien staan zes rechthoekige vormen ter grootte van een deur naast elkaar tegen de wand geleund. Ze bestaan uit twee lagen plexiglas, gevat in een houten frame. Tussen het plexiglas zitten stukken dunne zijde geklemd. Het frame en een deel van het glas zijn geschilderd in één kleur. Een boogvormig stuk in het midden blijft transparant. Hierin is bij enkele 'deuren' een matte ellipsvorm zichtbaar. Twee 'deuren' zijn felroze geschilderd, twee lichtgeel en twee donkerbruin.

Sinds 1983 werken de kunstenaars Irene Drooglever Fortuyn en Robert O'Brien samen onder de naam Fortuyn/O'Brien. Sinds de dood van O'Brien in 1988 blijft Fortuyn deze kunstenaarsnaam gebruiken. De sculpturen van Fortuyn/O'Brien roepen associaties op met interieur, woonhuis en architectuur. Ze refereren aan spiegels, deuren, balustrades of priëlen, maar functioneren meestal niet als zodanig. Het zijn meer rekwisieten. Ze zeggen: "Wij willen objecten maken die concurreren met de stoelen en de tafels waarmee iedereen zich omgeeft". Door de vorm van hun werk en door het gebruik van spiegelende en transparante materialen is er een sterke interactie met de omgeving: het werk beïnvloedt de ervaring van de ruimte en de ruimte die van het werk. De sculpturen zijn markeringen in een ruimte, maar dragen tegelijkertijd bij aan de ontkenning van de begrenzing en de materialitiet van die ruimte en van zichzelf.

In 'Venetian Blinds' staan de 'deuren' tegen de muur. Het zijn geen werkelijke doorgangen. De titel verraadt dat het ook geen deuren zijn maar luiken. Maar voor luiken is hun plaatsing niet logisch. Ze hangen niet aan de wand en flankeren geen raam. Het zijn eerder ramen, met de maat van een deur. Maar als raam functioneren ze ook niet: het transparante materiaal wordt grotendeels teniet gedaan door overschildering, door er stof tussen te plaatsen of het mat te maken. Dus werken ze toch meer als blindering. De sculptuur roept associaties op met herkenbare objecten, maar is niet eenduidig. ,Het motief van een deur of poort komt regelmatig terug in het werk van Fortuyn/O'Brien. Het is het punt waar twee ruimtes, twee werelden verbinding krijgen en waar nieuwe gezichtsvelden letterlijk en figuurlijk ontsloten worden. Het is een plek voor bespiegeling en reflectie; figuurlijk, maar in 'Venetian Blinds' ook letterlijk.

Bevat deze pagina onnauwkeurige informatie of taal die verbeterd of gewijzigd moet worden? We horen graag van je.